... μας μένει η βία

  

   Τα παιδιά της Στύγας η Νίκη η Βία ο Ζήλος η  και το Κράτος πρέπει να αναγεννηθούν

 Το ερώτημα είναι πως μπορεί να αλλάξει το υπάρχων σύστημα στην Ελλάδα;
 Αν φυσικά οι Έλληνες θέλουν να αλλάξει. – πιστεύω πως δεν το θέλουν και πολύ...ακόμα...-.

   Δεν θα εξετάσουμε το αποτέλεσμα της όποιας  αλλαγής  αλλά τον τρόπο που μπορεί να επιτευχθεί. Η ιδανική αλλαγή ένας νοήμων άνθρωπος, θα θεωρούσε πως θα ήταν μια ισότιμη και δίκαιη κοινωνία, σύμφωνα όμως, με την υπάρχουσα σκέψη συμπεριφορά και νοοτροπία των Ελλήνων δεν είμαι και πολύ σίγουρος για το αποτέλεσμα.

   Ας δεχθούμε ότι η πλειψηφία των Ελλήνων θέλει ριζική αλλαγή του σημερινού άθλιου οικονομικού και πολιτικού σκηνικού, με ποιόν τρόπο μπορούν να το πετύχουν;

  Όσο και να το αναλύσει κανείς οι «ειρηνικοί» τρόποι είναι πλέον αναποτελεσματικοί. Ο διάλογος; Ποιος διάλογος; Πότε υπήρξε διάλογος; Ποτέ!

Δεν θέλουν διάλογο την έννοια την μετέτρεψαν σε μονόλογο.

Ειρηνικές διαδηλώσεις τύπου αγανακτισμένων; Τις βλέπουν ξύνουν τα αποτέτοια τους και πίνουν ουισκάκι γελώντας.

Τα γαρύφαλλα και τα τριαντάφυλλα ανήκουν στην τέχνη και στα όνειρα, δεν αλλάζουν κοινωνίες.

   Ποιος τρόπος μένει τελικά; Ένας η βία! Αν θέλουμε μια δίκαιη κοινωνία πρέπει να ασκήσουμε βία στο υπάρχων σάπιο σύστημα το οποίο είναι εχθρός της κοινωνίας.

Πρέπει να το θεωρήσουμε εχθρό και να το πολεμήσουμε με πολλούς τους τρόπους!

Στο τέλος ας ξεθάψουμε και  ας ζητήσουμε βοήθεια από τους αρχαίους θεούς μας.

Ας ζητήσουμε από τη Στύγα να μας βοηθήσει, ας της ζητήσουμε να στείλει τα παιδιά της να πολεμήσουν μαζί μας: τη Νίκη το Ζήλο τη Βία και το Κράτος.

   Πρέπει να ορίσουμε σαν αυτοσκοπό μας ότι πρέπει δώσουμε μάχη και ότι  και ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο πατά μόνο η Νίκη

   Η επιθυμία μας για αλλαγή δεν πρέπει να είναι μόνo επιθυμία, πρέπει να μετατραπεί σε Ζήλο, να παλέψουμε δηλαδή με θέληση με ενθουσιασμό και αφοσίωση για τη νίκη και μια κοινωνία δικαίου.

   Να καταφέρουμε να χτίσουμε ένα Κράτος όλων των πολιτών, δίκαιο και κοινωνικό.

  Οι προθέσεις τον ασκούντων της εξουσίας είναι προφανείς, μόνο ένας «τυφλός» η ένας άθλιος προδότης δεν τις βλέπει. Οι επιλογές τελείωσαν, μένει μόνο η β ί α.