Επαρχία

Κάτι που έχει αλλάξει στην ελληνική κοινωνία μετά το περασμένο καλοκαίρι, είναι το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτική. Είναι εμφανές πως τα πολιτικά θέματα δεν συγκινούν τους Έλληνες όσο τους συγκινούσαν μέχρι το δημοψήφισμα του Ιουλίου.

Κάποιοι αναρωτιούνται πώς γίνεται να ασχολούμαστε με μικρότερης σημασίας και να μην ασχολούμαστε με τα μεγάλα πολιτικά θέματα που αφορούν τη ζωή μας και την κάνουν πολύ δύσκολη.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό είναι απλή:

Οι Έλληνες ξέρουν πως δεν μπορούν να επηρεάσουν σε τίποτα τις πολιτικές αποφάσεις.

Ουσιαστικά μπορούν, αλλά έχουν πειστεί ότι δεν μπορούν.

Έχουν αποδεχτεί πως η φωνή τους δεν μετράει.

Αν το αποδεχτείς αυτό, έτσι είναι.

Σημασία έχει τι νιώθεις. Αυτό που νιώθεις, αυτό είσαι. Μπορεί να σου λένε όλοι πόσο όμορφη είσαι αλλά εσύ να αισθάνεσαι πως δεν είσαι. Έχω μια φίλη που της συμβαίνει αυτό.

Οι Έλληνες νιώθούν πως δεν μπορούν να αλλάξουν την τύχη της χώρας και τη δική τους, και έχουν αφεθεί.

Σημαντικό ρόλο στο να αποδεχτούν οι Έλληνες την ήττα τους έπαιξε το δημοψήφισμα.

Όταν σε μια χώρα γίνεται δημοψήφισμα, υπερισχύει το ένα αποτέλεσμα και μέσα σε λίγες μέρες εφαρμόζεται το αποτέλεσμα που ηττήθηκε στο δημοψήφισμα, είναι λογικό οι πολίτες να πιστεύουν πως η γνώμη τους δεν έχει κανένα βάρος.

Μου έλεγε πριν από λίγες μέρες μια φίλη -που ψήφισε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα- πως συνειδητοποιεί πως έπρεπε να είχε γίνει αποδεκτό το ΟΧΙ που νίκησε στο δημοψήφισμα.

Σύμφωνα με την γνώμη της, αυτό που συνέβη μετά το δημοψήφισμα, ήταν η ταφόπλακα της χώρας και της κοινωνίας, γιατί χάθηκε και η τελευταία αίσθηση πως η Ελλάδα είναι δημοκρατία.

Βέβαια, άλλα μου έλεγε το περασμένο καλοκαίρι αλλά δεν ήθελα να της το θυμίσω και να την στενοχωρήσω, γιατί ετοιμάζεται να μεταναστεύσει κι αυτή, και είναι στις μαύρες της.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έπρεπε να είχε εφαρμοστεί.

Τις συνέπειες του πραξικοπήματος τις βλέπουμε, και θα είναι ακόμα χειρότερες για την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια.

Αντιμετωπίζοντας το δημοψήφισμα σαν παιχνίδι στο καζίνο -σε μια χώρα που δεν είχε γίνει δημοψήφισμα για 41 χρόνια- ο Αλέξης Τσίπρας διέπραξε ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Έγκλημα διέπραξαν και οι Έλληνες που δεν αντέδρασαν.

Τον Τσίπρα θα τον κρίνει η Ιστορία. Θεωρητικά, είναι ακόμα στο παιχνίδι.

Πάντως, μετά το περασμένο καλοκαίρι, μετά το δημοψήφισμα και το νέο Μνημόνιο, οι Έλληνες άρχισαν να ασχολούνται με πιο μικρά θέματα.

Ήξεραν πως με τα μεγάλα δεν τους παίρνει. Δεν μετράει η γνώμη τους.

Τώρα καταλαβαίνω πώς θα ήταν η ζωή στην Ελλάδα στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Οι τότε Έλληνες είχαν αποδεχτεί πως οι τύχες τους είναι στα χέρια του Σουλτάνου και δεν το αμφισβητούσαν.

Οπότε, θα ασχολούνταν κι αυτοί με θέματα της καθημερινότητας.

Την μπουγάδα της γειτόνισσας, τι φουστανέλα φόρεσε ο Λιάκος, την στάμνα της Ελένης και τέτοια.

Αυτό κάνουν και σήμερα οι Έλληνες.

Οι Έλληνες ετοιμάζονται να φάνε στο κεφάλι ακόμα περισσότερους φόρους και μειώσεις μισθών και συντάξεων αλλά ασχολούνται με θέματα όπως το ποιος θα είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.

Λυσσάνε τα Wikileaks, γίνεται ο κακός χαμός σε όλο τον κόσμο αλλά οι Έλληνες χαμπάρι.

Βέβαια, δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αυτό -ο ρόλος των πολιτών περνάει όλο και πιο πολύ στο περιθώριο στις δυτικές κοινωνίες- αλλά στην Ελλάδα δεν κρατιούνται πια ούτε τα προσχήματα.

Κι έτσι φτάνουμε σε πανηγυρισμούς επειδή ο διευθυντής του Φεστιβάλ θα είναι Έλληνας και όχι Βέλγος.

Δηλαδή, οι Έλληνες κάνουν πως δεν βλέπουν πως η Ελλάδα είναι υπό ξένη διοίκηση και κάνουν «επανάσταση» -από τα social media- για τον ξένο διευθυντή ενός Φεστιβάλ που οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν παρακολουθήσει ούτε μια παράστασή του, ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που δεν ήξεραν καν πως αυτό το Φεστιβάλ υπήρχε.

Ακούς και διάφορες φωνές για «νίκη του ελληνικού πολιτισμού».

Μα δεν έχουν πολιτισμό τα προτεκτοράτα. Δεν έχουν πολιτισμό οι δούλοι.

Κανείς δεν προσέχει πως ούτε ένα λαϊκό τραγούδι δεν γράφεται πια. 

Χιλιάδες «καλλιτέχνες» αλλά…

Είναι θλιβερή η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν θα αργήσει η στιγμή που ο ένας Έλληνας θα στραφεί κατά του άλλου.

Έχοντας αποδεχτεί πως δεν μπορούν να επηρεάσουν τα σημαντικά πολιτικά θέματα, οι Έλληνες θα ασχολούνται με το τι φοράει ο ένας και το τι φοράει ο άλλος.

Και θα θέλουν να έχουν άποψη για το πώς θα ζει ο άλλος.

Όταν δεν έχεις πρόσβαση στην εξουσία, θέλεις να εξουσιάσεις τον διπλανό σου.

Εκτός από προτεκτοράτο, η Ελλάδα μετατρέπεται ολόκληρη σε επαρχία.

Και είναι σκληρή η ζωή στην επαρχία.

Τουλάχιστον για όσους θέλουν να ζουν ελεύθεροι.

Αυτό το ήξεραν οι πρόγονοί μας.

Αλλά έχουμε καιρό μέχρι τα 400 χρόνια.

Καλά να περνάτε.

Του πιτσιρίκου